دوربین های پوششی و چالش های ارسال جریان زنده تصویری

دوربین های پوششی و چالش های ارسال جریان زنده تصویری

اکثر دوربین‌های پوششی تنها به ضبط تصاویر می­پردازند و شما چیزی حدود هشت ساعت پس از وقوع حادثه به آن تصاویر دسترسی خواهید داشت، یعنی زمانی­که تیم امنیتی کار خود را به پایان رسانده­اند و درحال ترک محل هستند.

در واقع این دوربین­ها تنها برای بررسی حادثه پس از گذشت زمان قابل توجهی از وقوع آن به­کار می­روند و همانند نوشدارویی پس از مرگ سهراب می­مانند.

حال اگر جریان ویدیویی ضبط شده توسط افراد دارای دوربین­های پوششی به­طور زنده پخش گردند، کاربران این تصاویر را بطور زنده توسط شبکه­های اجتماعی خود به اشتراک می­گذارند و توجه و کنجکاوی افراد بی­شماری را به­خود جلب مینماید.

در این مقاله چالش­هایی که در مسیر ارسال جریان­های زنده تصویری وجود ­دارد، مورد بررسی قرار می­گیرد.

چالش­های ارسال جریان زنده تصویری

سؤالی که اینجا مطرح می­شود این است که چرا همه  دوربین های پوششی جریان تصویری خود را بطور زنده ارسال نمی نمایند؟ عدم اطمینان از امنیت انتقال داده از طریق شبکه تلفن همراه را می­توان جواب این سؤال دانست.

از طرفی دریافت تصاویر ویدیویی بسیار ساده­تر از انتقال این تصاویر است؛ مشکلات حاکم بر تهیه یک گفتگوی تصویری تأییدی بر این ادعا است. هنگام مشاهده محتوای تولید شده توسط رسانه، رویکردهای مناسبی در زمینه کنترل اختلافات موجود در کیفیت سیگنال و در نتیجه پهنای باند مورد نیاز وجود دارد.

این سرویس­ها با انتقال تصاویر ویدیویی به حافظه میانی برای مدتی هر چند بسیار کوتاه و در حد چند ثانیه، منجر به سهولت در امر انتقال تصاویر می­شوند. با توجه به محتوایی که در شبکه ذخیره شده ­است، تصاویر ویدیویی به نزدیک­ترین سرور منتقل می­­شود.

این شبکه­ها با تمرکز بیشتر برانتقال حجم بالای داده به گوشی تلفن هوشمند طراحی شده­اند و توجه کمتری به داده­هایی که از گوشی هوشمند به شبکه منتقل می­شود، دارند.

با این وجود، امکان مشاهده تصاویر ویدیویی بصورت زنده می­تواند سخت و گاهی غیرممکن باشد. بطور مثال، هنگامی که در مسیر حرکت در قطار در حال مشاهده تصاویر ویدیویی هستید، با نزدیک ­شدن به ایستگاه­های شلوغ نشانگر انتقال به حافظه میانی (بافرینگ) مشاهده می­گردد.

این اختلال به دلیل تعداد زیاد کاربران تلفن همراه، رخ می­دهد. سفر با سرعت بالا و یا جابجا شدن بین شبکه های بی­سیم، ۳G ویا ۴G نیز باعث اخلال در شبکه می­گردند.

نیاز به انتقال تصاویر ویدیویی در زمان واقعی

بیشتر شرکت­های فعال در زمینه تولید دوربین­های با قابلیت استقرار بر روی پوشش افراد، قصد استفاده از این تکنولوژی های پرمصرف برای انتقال جریان داده را دارند و برخلاف تصورشان در این زمینه عملکرد موفقی نداشته‌اند.

چرا که همان­طور که گفته ­شد، انتقال داده از طریق شبکه تلفن­ همراه، همواره ممکن نیست و امکان بروز اختلالاتی وجود دارد. دریافت تصاویر در زمان واقعی خواسته اصلی نیروی پلیس است و هیچ­ گونه تأخیری پذیرفته نیست.

از طرف دیگر کیفیت تصاویر ارسالی برای نیروی پلیس با وجود تکان­های زیاد افسر پلیسی که دوربین را به لباس خود متصل نموده، حتی با وجود نوساناتی که در سیگنال وجود دارد، باید مناسب و قابل استناد باشد و این مهم از عهده شبکه­های تلفن همراه خارج است. نکته مهم دیگر هماهنگی صدا و تصویر است تا جلوی هرگونه سؤال و شبهه­ای را بگیرد.

به این منظور به فن­آوری ویژه­ای که بتواند در هر شرایطی حتی زمانی­که پهنای باند ضعیف و یا متغیر است امکان برای دسترسی به تصاویر ویدیویی در زمان واقعی را فراهم کند، نیاز داریم. با آگاهی از روند اتفاقات در زمان واقعی تیم­های پشتیبانی امکان تصمیم گیری بهتر و سریع­تری را دارا خواهند بود.

با امکان مشاهده حوادث، دستورات صحیح­تری اتخاذ می­گردند. تصمیم­گیری در مورد اعزام نیرو، نیاز برقراری ارتباط رادیویی با افسر مربوطه و موارد مشابه در زمان کوتاهی صورت می­گیرد. گاهی در کمتر از ۹۰ ثانیه نیروهای پشتیبانی اعزام می­گردند و این سرعت عمل حاصل ارسال تصاویر زنده ویدیویی از محل وقوع حادثه است.

افزودن سایر قابلیت­ ها از طریق اتصال با سایر دستگاه­ها

با اتصال دوربین­های پوششی به سایر دستگاه­ها قابلیت­های دیگری به آن افزوده می­گردد. بطور مثال مکان­­یابی افسران به ­این­ ترتیب ممکن می­گردد. همچنین با اتصال این دوربین­ها به سیستم­های تشخیص چهره، عملیات شناسایی و دستگیری افراد تحت تعقیب بهتر، راحت­تر و از همه مهمتر سریع­تر انجام می­گردد.

بکار بردن سیستم­های امنیتی برای جلوگیری از لو رفتن و یا دستکاری اطلاعات و همچنین حفظ حریم خصوصی افراد درگیر در ماجرا، بسیار ضروری است. برقراری تعادل میان بالا بودن کیفیت عملیات، به اشتراک­گذاری این اطلاعات با سایر شرکت­های مربوطه؛ مسئله سختی است و به راحتی حاصل نمی­گردد.

ارزیابی فن­آوری مناسب

بنا بر گفته متخصصان امر، در سال ۲۰۱۷ جریان زنده تصویری از رویکردهای جدید نظارت تصویری به شمار می­رود و فروشندگان دوربین­های پوششی قول همکاری لازم در این زمینه را داده­اند. نگهداری و حفظ این قول چالش­های بسیاری را برای این فروشندگان به همراه دارد. برای دستیابی به موفقیت در این زمینه پاسخ به سؤالات زیر کمک بزرگی خواهد بود :

• کیفیت تصویر ویدیویی، در نقطه مختلف تحت پوشش چگونه است (تنها نزدیک دکل‌های رادیویی مد نظر نیست)؟
• کیفیت تصاویر در هنگام راه­رفتن، دویدن و یا حرکت اتومبیل چگونه است؟
• کیفیت تصاویر محیط­های سرپوشیده چگونه است؟
• چه تأخیری در این تصویر ویدیویی مشاهده می­شود؟
• اگر در تماس رادیویی با فرد دارای پوشش دوربین­دار باشیم باید چک کنیم آیا امکان مشاهده مباحث وجود دارد؟
• آیا امکان مشاهده تصاویر ۵ دقیقه پیش وجود دارد؟
• هزینه احتمالی اجرا و پردازش داده­ها چقدر است و آیا امکان کنترل آن در محدوده­ای از پیش تعیین­ شده وجود دارد؟
• آیا می­توان تصویر ویدیویی را به منطقه عملیاتی باز پس فرستاد؟
• آیا امکان دسترسی به بخش­های خاصی از تصاویر ویدیویی ضبط ­شده از بایگانی بر روی دستگاهی دیگر وجود دارد؟
• ساختار امنیتی چگونه است؟
• چطور می­توان از لو رفتن تصاویر ویدیویی، فایل­های صوتی و یا داده­های مربوط به مکان، جلوگیری بعمل آورد؟
• آیا نرم­ افزار و برنامه ه­ای کاربردی قابل نصب بر گوشی­های هوشمند برای ارسال و مشاهده تصاویر ویدیویی وجود دارد؟
• برای آن دسته از کاربرانی که معمولاً دوربین­های پوششی را بکار نمی­برند؟
• آیا قابلیت­های دیگری نظیر قابلیت تشخیص چهره بر روی این دستگاه­ها قرار دارد؟

به طور خلاصه می­توان گفت: با داشتن قابلیت­های ذکر شده و دسترسی به تصاویر ویدیویی ضبط ­شده در هر زمان و بر روی هر دستگاهی، شرایط کنترل­ پذیر است، حال ­آنکه بدون این قابلیت­ها هیچ اطلاعی از منطقه مربوطه وجود ندارد و تصمیم­گیری­ ها اگر صورت پذیرد بر پایه حدس و گمان است.

چنانچه هیچ تصمیمی در آن بازه زمانی اتخاذ نگردد یعنی حدود هشت ساعت پس از وقوع ماجرا هر چه انجام پذیرد به مشابه نوش­دار پس از مرگ سهراب می­باشد. لازم به ذکر است بعد از هشت ساعت سایر مدارک و مستندات بر روی شبکه­ های اجتماعی قابل مشاهده است اما آیا این مدارک واقعی هستند یا دست­کاری شده­ اند؟

منبع : مجله سیباشهر